Voltzberg

TIJD VOOR AVONTUUR!

Het was lachen, gieren, brullen (soms van plezier, meestal van ellende x')

De start verliep niet zo soepel. We stopte ergens halverwege wegens werkzaamheden aan de weg en een grote truck die vaststond in de weg die eromheen leed, maar na een halfuurtje was deze weggetrokken en konden we verder. Toen we reeds 4 uur onderweg waren kwamen we aan bij Tabiti brug. Deze werd gerenoveerd. Geen probleem denk je, even omrijden en we're back on track, nouuuu nee. Suriname is een land van weinig wegen; al helemaal geen goede wegen, want die renoveert Bouterse niet echt meer sinds 1980, maar dat ter zijde. Dus weinig wegen, maar naar Witagron, waar we op de boot zouden stappen, is slechts één weg.

Na een uur overleg met de bouwvakkers van de brug: tour afgeblazen en met beteuterde gezichten terug rijden. Na een tijdje kwam de eigenaar van onze tourorganisatie met een oplossing. SteveO onze gids kenden mensen in het dorp aan de andere kant, misschien konden die ons verder brengen als wij lopend over de brug gingen. We reden door, starend naar onze telefoon tot iemand bereik had, want in het binnenland is dit natuurlijk niet vanzelfsprekend.

Tour is back on track! Komen we aan bij de brug, mogen we er toch overheen x') lekker Surinaams wispelturig dit. Maar goed, we gaan door. Na nog een drie kwartier rijden komen aan bij Witagron en stappen we in de boot om nog eens drie een half uur te reizen. Samen met Jasper zat ik voorin te kaarten tot het ging regenen het laatste halfuur van de toch. Helemaal zeik natgeregend en ondertussen in het donker naar het kamp van SteveO gelopen om te eten, nog een borgou te drinken en in de hangmat te kruipen.

De volgende ochtend op weg naar Voltzberg. Lange kleding aan voor de wandeltocht door het regenwoud en zonder echte lunch toch heel enthousiast beginnen. Op een halfuurtje varen van ons kamp kwamen we weer aan wal. We liepen (nouja liepen, het leek wel half rennen, wat een tempo) 3 uur lang naar de voet van de berg. Over waterstroompjes en boomstrokken, rotsen en stenen, door de modder en langs allerlei insecten en dieren. Helemaal bezweet, ja het is vet heet in de jungle even chillen op de stenen in de zon en natuurlijk foto's maken voor onze fotoboekjes.

Nog een uurtje en we zouden op de top van de berg aankomen. Stukje jungle en toen kwam de klim, toen had ik het nog warmer dan normaal, maar eindelijk AVONTUUR!!! Het euforische moment was daar en we genoten een aantal uren van de zon, het uitzicht en het prachtige geluid dat uit het Centraal Natuurreservaat opsteeg. Nog een groepsfoto en rennen naar de tent (voor 4 personen, delen met 7 personen) en matjes want die stonden op het punt om weg te waaien; storm opkomst. Mijn matje waaide echt weg... gelukkig gevonden voor de nacht x')

Het regende en waaide en onweerde voor uren! Alles nat, tent ging op en neer en bliksem sloeg niet ver van ons steeds in. Natuurlijk waren wij op dit moment op het hoogste punt in de omgeving en helemaal doorgerend. Positief: als het bij ons in zou slaan waren we opslag dood geweest. Negatief: we waren opslag dood geweest. Maar gelukkig niet dood en de volgende ochtend na ongeveer een halfuurtje slaap in klamme kleding, dicht op elkaar, in de regen (regenzeil werkte echt niet + kapotte rits), met opgetrokken benen wakker worden en als ontbijt een paar chocolade koekjes eten. Dus op een lege maag afdalen en de wandeltocht in nog hoger tempo doen! Terug bij de rivier wel top geluncht en de kapotte voeten wat rust kunnen geven.

Relaxed kunnen chillen bij Fungu eiland waar we verbleven die dag. Zwemmen in de rivier, slapen op de rotsen, kleren laten drogen en slapen in hangmatjes. Tarantula's over je heen laten lopen, apen voeren en vissen aan je dode huidcellen laten knabbelen! Een beetje bijtrekken voor onze terugreis de volgende dag. Dit maal zonder problemen terugrijden en 's avonds ons avontuur afsluiten door lekker uiteten te gaan bij Jiji's.

Wat een fantastische ellende! Zeker een aanrader, bid voor beter weer x')

Overbridge, Parbello & Paramaribo

Nou nou, we zijn alweer één maand verder!

Voel me ondertussen al helemaal thuis in Paramaribo (mag ook wel na een maand!)

Vorige week maandag een tour gehad van de schrijfster van 'Hoe duur was de suiker' Cynthia McLeod. Ze vertelde ons op haar eigen fantastische wijze over de geschiedenis van Suriname, terwijl we langs mooie plaatsen in de stad liepen. Ook druk geweest op stage, want de parallel van mijn mentor was herstellende van een operatie; dit houd in dat ze er niet is en je gewoon twee klassen hebt x') Lekker zelf de klas kunnen draaien en zelfs even twee klassen gehad toen mijn mentor aan de slag moest voor de carnavalscommissie.

Voor de rest wel een lekker rustige week gehad. Afgelopen zaterdag naar Overbridge afgereisd om te BBQ'en, een beetje te chillen en beachvolleybal te spelen. Ook aardig wat feestjes afgegaan (Havana, Tequila, DBAR, huisfeestjes) en de volgende dag fris en fruitig op weg naar Parabello. Een plaats waar je kunt ziplinen, quadrijden en ontspannen. Qua ziplinen ben ik te verwend, ik zou het niet aanraden, het kan nog veel mooier elders, maar quadrijden was voor mij nieuw en echt geweldig! Eindelijk kon ik mijn opgehouden testosteron (ja veel vrouwen in dit studenthuis) kwijt!

Op stage het een en ander kunnen uitvoeren voor onderzoek: lessen gebaseerd op de 21e -eeuwse vaardigheden en met mijn mentor observatieschema's en begeleiding kunnen bespreken. Vandaag is het carnaval en dat wordt ook hier gevierd, maar dan alleen in de scholen. Op straat is er weinig van te zien.. Maar niet getreurd! Vanavond vieren we wel feest tijdens het Bakra's & Boeroes (blanken en nog iets) huisfeest bij ons in de straat. Ons studiegenootje Filiz wordt vanavond 21 jaar en dat moet groots gevierd worden natuurlijk. Straks nog even de stad in en verder aan de studie........ ja dat moet ook nog gebeuren.

Och en ik heb mijn juffenpak mogen ophalen; vet cool! Minder dingetje - beugel zit voor het eerst los; jeej altijd als je weg bent...

Groetjes uit het bloedhete, zonovergoten Paramaribo!

Kwai Kwai

Het werd weer tijd voor een weekendje weg; dus op naar Kwai Kwai eiland in het binnenland van Suriname.

En wat was het een fantastische trip! Met 18 studenten stapten we zaterdag ochtend om 9.30u (oorsponkelijk 9.00u natuurlijk) de bus in. De sfeer in de bus was goed met dikke feestnummers van hier vol hard aan. Maar na een uur was het feest alweer voorbij. Lekke band en later bleek niet zo'n beetje ook. "Chauffeur misschien is de band lek?", "Ja dat komt later wel!" X') oké! Dus na een aantal kilometer verder gereden te hebben, toch maar gestopt en de band die half opengereten was verwisseld. EN DOOR!

We reden langs Brownsberg richting Atjoni waar ons bootje wachten op ons. Varen richting Kwai Kwai en eindelijk eten! De zus van meester Shanilo (docent op onze stageschool en gids) had heerlijk gekookt en daarna zijn we nog even lekker gaan zwemmen naast het eiland, met het neefje van meester Shanilo (Dylan). Opdrogen en varen richting een stroomversnelling om heel avontuurlijk als een soort Jane uit Tarzan van rots naar rots proberen te komen (op mijn eigen lompe manier natuurlijk). Opnieuw lekker eten en met z'n alle afsluiten met een alcoholisch drankje natuurlijk.

Volgende ochtend naar het dorpje Pamboko gevaren; ja kleren worden daar op nog in de rivier op een steen gewassen. Daar rond gelopen, besprongen door kleine kindjes die ons bakra's (blanken) noemden. Door het regenwoud naar een verderop gelegen en vanuit daar naar een andere stroomversnelling gevaren. Tas ophalen van het eiland en lekker door naar Atjoni voor onze busrit naar huis. Met allemaal uitgetelde mensen (waaronder ik) terug naar Paramaribo gereden.

Toen natuurlijk als mooie afsluiter uit eten gegaan bij Bar Zuid voor iedereen die wilde. Wederom time of my life!

Eerste stagedag

Stagelopen in Suriname: echt een ervaring!

Van 7.30 tot 13.00 u zijn de docenten op de school aanwezig. Er zitten geen ramen in de lokalen, maar een stenenmuur met een patroon van ontbrekende stenen om het lokaal enigszins te verkoelen. En ja als het regent, dan trek je de vloer toch gewoon droog, materialen worden toch niet nat. Die zijn er namelijk niet zoveel.

En wat heb je dan aan materiaal in het lokaal, Souwie? Nou dat zei ik al: niet zoveel, dus je kunt je creatieve ei hier zeker kwijt! Je beschikt over een krijtbord, een kast voor de methodeboeken uit 1988 en ieder kind heeft een tafeltje en stoel. Schriften etc. moeten de ouders zelf kopen. Verder heeft de school wel een hoop geregeld hoor.

Ze hebben een goed schoolhoofd, een RT'er, mediatheekje, gymdocente en muziekdocente. Daarnaast zijn de mensen hier erg hartelijk en open. Differentiatie kennen ze hier helaas niet en ook voorbereiding van lessen komt tijdens de les wel. Ze kunnen zomaar het lokaal uitlopen even bij de buurvrouw vragen wat er gedaan moet worden. Ook plotselinge vergadering, waardoor de kinderen zonder docent zelfstandig moeten werken, komt vaker voor.

Leerposter of ondersteunend materiaal is er trouwens ook niet, dus dat gaan we maken! Ook juffenpakkies laten we maken. Lieve docent van stage heeft ons naar de modiste gebracht die het voor ons gaat naaien voor 70 SRD (ongeveer 9,50 euro). Kinderen en docenten zijn alleen nog maar lief geweest, tot nu toe een geweldige ervaring. Morgen weer aan de slag :)

Bigi Pan (Nickerie)

Eerste weekendje weg, direct een tripje geboekt naar Bigi Pan (Groot meer). Een prachtige stukje Suriname waar je zeker geweest moet zijn. Het was een lange reis om er te komen. De vier uur in de auto vlogen wel voorbij met onze chauffeur en gids: Diagnos.

Van Paramaribo (district: Wanica), reden we langs dorpjes als Groningen & Misgunst (District: Saramacca), verder door het district Coronie, naar Nieuw Nickerie (district: Nickerie) waar we met een bootje tussen het mangrovebos door naar Bigi Pan voeren. Onze gidsen Mantje en Vakish allerlei toffe activiteiten hebben gedaan.

De aankomst dag zijn we wezen kajakken, flamingo's en andere vogels spotten en zijn we in de nacht opzoek gegaan naar Kaaimannen, slagen en bosratten! Ook nog heerlijke Saoto soep, vers gevangen vis en Bakabana gegeten om vervolgens lekker in de hangmat te kruipen. De volgende dag opnieuw gevaren door dit prachtige natuurgebied met als afsluiter een modderbad. Afscheid genomen van onze gidsen en natuurlijk nummers uitgewisseld voor een eventuele vervolg trip naar Nickerie.